Ready to pop! | De laatste loodjes

Ik weet nu pas wat ze écht bedoelen met ‘de laatste loodjes wegen het zwaarste’ want in mijn geval is dat zeker waar. Deze post komt precies een week voor mijn uitgerekende datum, dit zal dus 1 van de laatste zwangerschaps artikelen zijn. Een gek idee dat het nu bijna klaar is… Bijna kan ik een klein frummeltje in mijn armen sluiten. Ik kijk er zó naar uit, ook naar het einde van deze zwangerschap. Of ik opzie tegen de bevalling? Ik had verwacht van wel (hallo lage pijngrens) maar eigenlijk ben ik er heel nuchter onder. Er is nog nooit een baby blijven zitten en het komt er hoe dan ook uit. Ik ben wel vooral benieuwd wanneer het gaat gebeuren en hoe ik ermee omga. Of ik er dan nog steeds zo rustig in sta of dat de pijn me teveel wordt. We gaan het allemaal wel meemaken en ik laat het over me heen komen. Ik heb me goed voorbereid op mijn eigen manier, op de bevalling meer kan ik niet doen.

Deze dagen is het afwachten en afscheid nemen van mijn zwangerschap. Zoals jullie weten ben ik blij dat het er bijna weer opzit. 9 maanden is dan erg lang, als je allerlei ongemakken hebt. Het is raar te weten dat ik straks weer een lege buik heb, ik mijn lichaam niet meer hoef te delen en ook het feit wat mijn lichaam gaat doorstaan met de bevalling.

Ik hoop een gezond kindje op de wereld te zetten en dat ik er zelf ook redelijk doorheen ga komen. Meer kan ik me niet wensen. Dingen kunnen altijd mis gaan (en dat zit zeker in mijn achterhoofd) maar we gaan voor een positieve en rustige houding richting de aantocht van de bevalling.

Daarbij heb ik alles voor mijn zwangerschap gedaan wat in mijn macht lag. Ik ging naar een professional voor mijn aankomende bevalling en hoe mijn lichaam het beste te ondersteunen in deze periode. Ik at sommige dingen niet meer, keek uit met theïne en nam extra vitamines. Ik ging netjes op controle en trok aan de bel als er wat aan de hand was. Ik deed rustig aan, koos voor mezelf en mijn kindje en probeerde zo goed mogelijk naar mijn lichaam te luisteren. Meer had ik niet kunnen doen. Daarbij maakte ik tof elke week een buikfoto (artikel komt na de bevalling zeker online inclusief foto’s) en vulde het 9 maanden zwangerschapsboek in. Mooi om te hebben als herinnering.

Het wachten maakt onzeker, vooral voor iemand die niet graag de controle uit handen geeft. Ik hoop gewoon maar dat alles goed gaat, vertrouw op mijn lichaam en wat het aan gaat kunnen. Het is bizar hoeveel mijn lichaam is veranderd en wat het eigenlijk allemaal met je doet zo’n zwangerschap. Misselijk/spugen, harde en groeiende buik, vocht vasthouden in je voeten en handen, spieren die zeer doen en de moeheid die overheerste in mijn zwangerschap. Alles kwam langs, met daarbij natuurlijk nog prachtige mijlpalen en momenten waar we van genoten.

Ik ben er klaar voor en mijn lichaam is er klaar méé 😉👶🏻
Baby peanut, so excited to meet you in a few days little one..

Waiting ♥