MOMlife | Dingen die ik niet wist voordat ik een kind had…

Laatst dacht ik er nog aan. Die tijd dat we een positieve test in onze handen hadden en iedereen op de hoogte gingen brengen van ons mooie nieuws. Een klein wonder. Een wondertje die ik 25 jaar lang niet had gewenst en waar we 2 jaar voor zijn bezig geweest. En daar was hij.. In mijn buik. Klein. En echt, je kan je NIET voorstellen hoe dit je leven veranderd & verrijkt.

Nu zijn we bijna 4(!) jaar verder en vaak knijp ik mezelf wel eens. Ik heb nu een zoontje die zelf zijn kleding aantrekt, zelf naar beneden loopt, begint met fietsen en zelf zijn fruit snijd en brood smeert. Ik ben steeds minder nodig en hij ontwikkeld steeds meer zijn eigen ik. De baby is weg maar ook deze peuter periode (richting kleuter periode), die soms echt wel pittig is geniet ik zeker van. Zo heeft elke periode zijn fijne en minder fijne dingen.

‘Je weet het pas echt als je zelf kinderen hebt‘ is zeker van toepassing. Zelfs ik, met al mijn ervaring als pedagogisch medewerkster had me sommige dingen niet kunnen indenken.

En no worries he. Dit was onze aankondigingsfoto van 2018, ik ben niet weer zwanger 😉

De dingen die ik niet wist voordat ik een kind had...

..dat je nooit meer schone kleren draagt. Zowel jij als je kind. Onder de vlekken. Onder het snot. Onder van alles waarvan je niet wist dat je vies van kon worden. Hoe hard je je best ook doet schoon ga je nooit meer zijn.

…controle loslaten kán dus wel. Sinds Noa er is, is dit stukken en stukken minder geworden. Kind doet alles toch op zijn eigen tempo en ik pas me vaak aan op zijn tempo waar dat kan. Boodschappen doen? Hele dagtaak. Weggaan? Dan moet ik altijd aan het onderstaande filmpje denken. Of ik pas mijn ritme aan, zodat ik meer ruimte heb om op die van hem in te spelen. Snap je het nog?

…alle clichés zijn waar.

…kleine wasjes. Grote wasjes. Je wasmachine stop niet meer met draaien of je bent aan het opvouwen, inruimen. Was, was en nog meer was. Vooral tijdens de babyperiode en de zindelijksheidstraining.

…ALLES staat in het teken van je kind. Van tot je opstaat tot je naar bed gaat. En dan eigenlijk zelfs nog. Wat morgen… of…

…tijd voor jezelf is schaars. En als je tijd voor jezelf hebt is het de keuze-is-reuze. Wat ga ik doen? Bloggen? Lezen? Serie kijken? Of van een uitputtende dag gewoon lekker naar bed?

…sommige dingen die je dacht als ‘verantwoorde’ moeder te doen doe je ineens niet. Ja hij kijkt tablet. Ja hij eet dagelijks chocolade. En ja ik ben zo eentje die pulken uit zijn neus trekt.

…de nachten. Ja je maakt je er een voorstelling van. Maar er echt INZITTEN is toch compleet anders. Normaal slapen is er niet meer bij de eerste jaren en nog steeds zijn er nachten bij dat ik denk:

…zullen we het in navolging van het bovenstaande het maar niet hebben over uitslapen? Want als je daarvan houdt moet je zéker geen kinderen nemen. 😴😅

…je maakt je continu zorgen. Zal het wel goed gaan? Zal hij niet ziek worden van zijn prikjes? Dat hoesten, zullen we niet nogmaals maar naar de dokter gaan? Hoe zal het op school gaan, zou hij zijn plekje daar wel vinden?

…dat je het lastig vind tijd voor jezelf te hebben. Is hij er de hele dag snak ik naar eventjes tijd voor mezelf (op de wc bijvoorbeeld 😝) maar als hij er een dagje niet is kan ik niet wachten hem op te halen. Tsja.

…dat er altijd wel iets is waardoor het onderwerp op Noa uitkomt. Ik kan uren over hem praten.

…dat je er zoveel mensen naast jezelf zo blij mee kan maken. Opa’s en oma’s, vriendinnen… Het is leuk deze vreugde te delen. Ik vond het dan ook super tof alle reacties en verschillende manieren dat ik deelde dat we zwanger waren. Ik heb overal nog foto’s & filmpjes van, zo leuk. Ik maakte het bekend aan de aanstaande opa’s/oma’s, mijn vriendinnen en op mijn oude werk. Maar ook het delen op mijn Instagram. Facebook en hier op mijn blog was toch wel een momentje.