Zoals jullie weten is bij ons sinds de 20 weken echo bekend of wij een jongen of een meisje krijgen. Echter, is dit iets wat wij niet hebben gedeeld. Niet alleen online niet, maar ook niet met mijn dierbaren. Alleen ik en mijn man weten wat het gaat worden. Ik leg jullie graag uit waarom wij hiervoor hebben gekozen en waarom we hier nog steeds achter staan.
Note: Iedereen moet uiteraard lekker weten wat ze fijn vinden. Het wel/niet bekend maken is uiteraard een eigen keuze. Dit is dan ook meer een artikel vanuit mijn beleving, no judgement.
Deze foto is gemaakt de dag van de 20 weken echo (19 Februari) met een roze of blauw rompertje (nu uiteraard nog in zwart-wit).
Heel veel mensen denken ineens de toekomst te kunnen voorspellen of weten zeker wat het geslacht is. Grappig om te merken hoeveel mensen hier bewust mee bezig zijn en ook echt dingen proberen uit te lokken. Ze ‘denken’ te kunnen weten aan de manier van praten wat het zou kunnen zijn. JE NOEMT HET EEN HEM. Of zegt HAAR. Er wordt meer waarde aan gehecht dan ik van te voren had gedacht.
In eerste instantie hoefde ik niet zo nodig te weten wat het werd, echter wilde M. dit wel graag. Onze middenweg is dus geworden: we weten wat het geslacht wordt maar houden dit voor onszelf. Een hele bewuste beslissing waar ik achteraf nog steeds blij mee ben. Het is fijn nog even een aantal weekjes een geheimpje te hebben. Zo delen wij ook niet de babykamer of de naam van onze peanut. Gewoon, omdat tegenwoordig al zóveel gedeeld wordt en we er gewoon nog even samen van willen genieten.
Een hele normale keuze, die door de meeste mensen ook gewoon wordt aangenomen. Maar toch.. Er zijn van die mensen die blijven graven, die blijven opletten of zelfs bij de eerst gedeelde echo met het bekendmaken (waar je niet eens iets op kan zien) gaan in zoemen om te kijken of het een meisje of een jongen is. Nou heeft het ook niet geholpen dat ik altijd openlijk heb gezegd een voorkeur te hebben voor een geslacht. Een punt wat ik eerst heel erg dacht, maar waarbij het tijdens de 20 weken echo me het echter niet veel meer uitmaakte. Overal werd bij gezondheid een check vinkje achter gezet. Het aller belangrijkste.
Ook is het zeker lastig om in winkels wat unisex kleding te vinden. Er wordt duidelijk onderscheid gemaakt tussen meisjes en jongens. Heel jammer, aangezien ik helemaal niet van het stereo roze of blauw ben. Ik heb dan ook veel witte, mint en licht grijze pakjes, gewoon omdat ik dit leuker vind. Dit heeft helemaal niets te maken met het geslacht van onze peanut.
Ik vind het eigenlijk een beetje gek dat mensen er zo mee bezig zijn. Want wat maakt het eigenlijk uit wat het wordt?! Ze zien op een foto iets en melden dit meteen. Of ze denken iets te hebben gehoord of gezien. Zo was er een familielid die zeker wist dat het een jongen was, terwijl we zelf nog geen 20 weken echo hadden gehad. Want tsja, op de foto stond immers blauw die we deelde… De zwangerschapstest van ClearBlue, die altijd alleen in het blauw is 🤷🏻♀️ Blijkbaar is het dus een big deal wat het geslacht is van onze baby peanut. Al die nieuwsgierige aagjes. Alsnog hou ik het in het midden. En uiteraard zal ik me misschien eens verspreken, maar ik heb geen zin ontzettend op te gaan letten op alles wat ik doe of zeg.
Wat me wel aan mezelf opgevallen is is dat het voor mezelf al die maanden best abstract is gebleven. Ik noemde het ‘het’ of ‘ons kindje’ Nu ik verlof heb en ik wat meer met M. in gesprek ben over ons kindje merk ik dat het steeds meer vorm krijgt, door toch te spreken over hem/haar. Een erg fijn gevoel en jammer dan als mensen er door een bepaalde manier van spreken of dergelijke een idee bij hebben. Wij genieten nog even een aantal weekjes van ons wondertje. Samen.
1Heb jij het geslacht van je kindje bekend gemaakt en waarom hebben jullie/heb jij deze keuze gemaakt?
En mocht je nog geen moeder zijn: Zou je het geheim houden of gewoon delen?
En zou je dan kiezen voor een gender reveal party of niet?
Related Posts
![[ Samenwerking ] Uitvaartverzekeringen – Wat allemaal te regelen als je baby krijgt?](https://i.postimg.cc/MpDmJj2x/20181207-142016.jpg)
Geef een reactie
…op Iliveformydreams!
Ik ben Sas, schrijfster & oprichtster van dit blog. Uit de jaren ’80. Getrouwd, mama van & in het dagelijks leven kinderleidster en fulltime levensgenieter. Ik heb een voorliefde voor Londen, thee, eekhoorntjes, wandelen, skaten en lezen. Meer weten?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
27 Comments
Je moet eens nadenken over de échte reden dat mensen t zelf wel willen weten (logisch m.i., kun je veel passender dingen kopen, genderneutraalheid bestaat nu eenmaal niet, kijk naar je lijf!) maar t niet verder vertellen… Dus: tuurlijk hoef je t niet op facebook, instagram of andere platforms uitgebreid te gaan delen: alles delen daar vind ik sowieso aandacht zoeken. Punt is wel: aan je vrienden etc kun je t toch gewoon vertellen? Ik voel een beetje een ‘nehneh nehneh nehhhh’ idee als je zegt: ‘ja! Wij weten t, maar jullie mogen t lekker niet weten’. Beetje iets voor 4-jarigen ofzo. Dan wil je juist dat erover gepraat wordt en naar gevist, dat geeft namelijk aandacht. En daaaaar is t allemaal om te doen toch?? Niemand zit te wachten op een ‘verrassing’ van maanden, doe gewoon (en als ze t niet willen weten zeg je t toch niet?). Óf kies om t zelf ook niet te weten, lijkt mij onhandig voor jezelf ivm voorbereidingen, maar das wel om respect voor te hebben.
Dan heb je het hele artikel niet eens begrepen en ook niet de reden waarom wij het voor onszelf hielden. Dus deze discussie ga ik dan niet eens aan 🙂 #lozecomment
Ik kom uit een tijd dat het eventueel wel mogelijk was, om te gaan kijken, maar tegelijk, was het ook nog, het lijkt op…. want toen, werd geslacht al weleens vertelt, maar dan bleek het toch andersom te zijn, na een echo dus ook! hhahaha
Bij mij, lag ze verkeerd, en was het echt niet te zien, hoelang we ook wachtten, maar goed, ik was inmiddels ruim 25 weken, en ze was al vrij groot dus in mijn buik en lag met gekruiste benen… dus nee, wij wisten het zelf ook niet, maar vanaf het moment dat ik het hoorde, dat ik zwanger was? Wist ik.. het wordt een meisje… het gekke was namelijk.. een meisjesnaam had ik zo, en was ex man het mee eens, no sweat… maar een jongensnaam verzinnen, daar heb ik zelfs een boekje voor gekocht, maar wij, allebei, konden het niet echt vinden, zo erg… dat we besloten dat we mijn eventuele jongensnaam zouden gaan gebruiken, als ik een jongetje was geweest, dan had ik…… Vincent geheten… hahaha en met Eliza dus hetzelfde… maar overtuigd waren we niet…
Kortom, dat hadden wij zelf, maar het was en bleef voor ons tot de geboorte net zo hard raden als voor mijn familie.
Wat zou ik nu doen, ik weet het niet, mijn nicht heeft dus de reveal party voor alleen familie gedaan.. maar die wilden dus ook echt een meisje, die waren wel van.. liefste een.. dochter.. en dat hebben ze dan ook mogen ontvangen.
Eliza, heeft het ook vertelt… wilde een party geven, was ook bijna rond, maar daar ging iets mis… aan zijn kant van de familie helaas voor Eliza, dat was echt heel sneu, en zoals vertelt, ik was mee met de 20 wkn echo, omdat ik jarig was, en ze vonden allebei dat ik het als eerste dan mocht zien en weten…. 😉
Dat was wel een super cadeau natuurlijk… en verder, als familie hebben we gewoon geraden zoals mensen dat altijd al deden, ook voor de echo’s, 50/50 he… en de wedjes worden nog altijd gehouden als een stel het geheim houdt 😉
Ik vond het leuk om alleen te vragen, wat vind je leuke tinten om het in het midden te houden en je hebt prachtige kleuren gekozen! Had ik eventueel ook gedaan, sterker nog, toen, moest ik vooral wit, want ik wist het ook niet! hahaha
S
Het is inderdaad een heel ding! En hoewel ik het toen wel handig vond om te weten of het een jongen of meisje was/is ging dat voornamelijk voor het gemak voor aankopen. Dat én het gerichter zoeken naar een naam. Maar voor de ouders zelf kan ik het nog voorstellen, maar wat het voor effect heeft op totale vreemden? Of zelfs voor familie? Haha echt geen idee. Ik had zelf wel graag een gender reveal gehouden maar door ziekte in de familie, leek mij dit niet zo handig/gepast/ goede tijd en hebben wij dit dus niet gedaan.
Ik denk dat de meeste mensen het tegenwoordig wel delen als ze het weten en er daarom zo gereageerd wordt? Geen idee. Ik zou zeggen, geniet er nog lekker saampjes van! 🙂
Ik snap niet dat mensen hier zo moeilijk om doen, niet alles hoeft gedeeld te worden toch? Ik zou het ook voor onszelf houden.
Ik zou het zelf zeker willen weten. Ik denk dat het verrassingseffect bij de geboorte dan nog steeds groot genoeg is, haha, je kindje voor het eerst zien. Ik zou het inderdaad dan ook niet delen met anderen. Om de redenen die jij noemt, maar ook omdat ik wil voorkomen dat mensen alvast aan komen zetten met stereotiepe cadeautjes of kleertjes.
Toen ik Doezel(mijn kater) kreeg heb ik de eerste 3 weken geen foto’s gedeeld. Helemaal niks, omdat mijn schoonzusje op vakantie was en ik haar wilde verrassen. De opmerking ‘he dat is een kat’, vind ik meer waard dan een like via 1 of ander medium. Dus nee deel aub niet wat je niet wil, ik denk dat je een prachtig blog hebt zonder dat je alles deelt.
Goh, dat iedereen dat zo graag wil weten joh… Ik vind het altijd erg jammer dat collega’s het allemaal vertellen en zelfs de naam al prijsgeven. Ik vind het juist een stuk leuker om dat allemaal pas te horen als de kleine er is.
Ik vind het toch altijd een beetje gek dat mensen soms kunnen blijven vissen naar het geslacht terwijl jullie hebben aangegeven het voor jezelf te willen houden. Voelt een beetje alsof ze jullie keuze niet respecteren.
Zelf zou ik denk ik het geslacht helemaal niet willen weten!
Wat een gezeur, zeg! Niks van aantrekken en lekker doen wat jullie willen! Ik wist dat ik een meisje zou krijgen en daar was ik heel blij mee. Ik heb het dan ook zowat van de daken geschreeuwd! 🙂 Dat ik zo graag een meisje wilde en dat ook zei was natuurlijk helemaal fout. Later vroegen mensen soms ‘Wat had je dan gedaan als het een jongetje was geweest?’ Dan zei ik altijd ‘Opgegeven ter adoptie en een nieuwe gemaakt’ Hahaha! Had je die koppen moeten zien! Domme vraag, vond ik dat…
Haha ja stomme vragen krijg je sowieso. Ook ik had voordat ik zwanger was een voorkeur: alles was welkom maar je voorkeur uitspreken is blijkbaar ook zo’n taboe-iets. Had graag die gezichten gezien haha!
Ik vind het mooi dat jullie het geslacht voor jullie zelf willen houden. Mensen willen inderdaad graag vanalles delen, maar niet iedereen is van dat idee. Ik vind het dan niet meer dan normaal dat je elkaars keuze respecteert en niet vooraf al gaat speculeren. Legt gewoon enorm veel druk op jullie beiden en voor je het weet ga je het dan toch verklappen onder druk.
Ik vind het juist heel mooi en speciaal dat jullie het voor jezelf houden. Daarvoor ben je niemand een verantwoording verschuldigd.
Als ik ooit aan kinderen zou beginnen wil ik het zeker ook weten. Ik denkt dan dat ik een gender reveal fotoshoot zou doen. Dat lijkt me super gaaf!
Wij hebben het nooit willen weten. Beide keren een complete verrassing dus.
Ik heb van tevoren niets bekend gemaakt, want ik wist het zelf niet. Heb in die veertig weken slechts één echo gehad, met 37 weken en toen hebben we de arts-assistent gevraagd het geslacht voor zich te houden. Wij gingen voor de complete verrassing.
Maar dat is wel dik 25 jaar geleden, toen kon je daar nog mee weg komen.
Wat mij betreft staan jullie 100% in je recht dat je het geslacht van peanut lekker voor je houdt. Ik herken het commentaar wel. Ik heb een tijdje een zwangere Amerikaanse vlogster gevolgd, en wat die voor commentaar kreeg omdat zij het geslacht niet bekend wilde maken. Te bizar voor woorden.
In deze tijd van delen, is het juist zo fijn bepaalde zaken niet te delen. Gewoon omdat het kan.
Sterkte met de laatste loodjes. Geniet ervan!
Leuk ook hoor, zo’n complete verrassing. Had ik op zich ook wel wat gevonden. Hoewel het nu wel fijn is dat we de naam al weten, wordt het toch wat echter 😉 Bizar hoe mensen dan commentaar ergens op hebben. Juist in deze tijd van het delen is het soms lijkt wel een taboe als je dingen eens voor jezelf houdt.
Zelf wil ik geen kindjes maar denk hier soms toch over na. Vroeger zou ik er geen graten in gezien hebben om het te zeggen, wat het geslacht zou zijn. Maar als ik er nu over nadenk dan zou ik geïrriteerd zijn moesten ze typisch meisjes- of jongensspullen kopen en zou ik het liever neutraal willen opvoeden. Zelf ben ik ook geen meisje-meisje en zou het niet leuk vinden moesten ze heel typische meisjesspullen kopen.
Zoals je weet hebben wij het wel bekend gemaakt. En bij ons zoontje ook een gender reveal gehad. Heel kleinschalig met alleen onze gezinnen. Waarom wij het wel bekend maakten? De naam was al een verrassing en ik ben niet zo goed in geheimen. Vond het gewoon mooi om te delen. Bij ons werd er dus vooral veel gespeculeerd wat de naam zou zijn en niemand had het goed of verwacht. Bij beide kinderen niet. Dat was zo leuk!
Dat is zeker leuk, de namen raden! Ik had bij mijn babyshower ook van die formulieren om in te vullen wat ze denken dat het wordt, de naam en wanneer ze denken dat het komt. Super leuk om na te lezen, en ben ons had ook niemand het goed tot nu 😉
Gewoon doen waar het koppel zich het best bij voelt. Van een aantal vriendinnen wist ik wat het zou worden, bij een aantal niet. Ik respecteer gewoon hoe zij het willen aanpakken. En eens een gokje wagen voor de fun gebeurt wel eens, maar echt zitten vissen doe ik nooit. De naam wisten we nooit op voorhand en dat vind ik net leuk, je wil toch ook nog wat verrassing.
Ik wist zelf beide keren dat ik een zoon zou krijgen en dat heb ik met praktisch niemand gedeeld. De eerste keer wist alleen een beste vriendin het en de tweede keer ook de vader van het kindje. Ik geloof dat hij zich wel versproken heeft, maar gelukkig zijn mensen wel zo netjes om te doen alsof ze zoiets niet goed gehoord hebben. Ik ben het helemaal met je eens wat betreft het privé houden. Zo’n zwangerschap en ontwikkeling wordt al zo vaak tot in detail op social media gedeeld, ben ik totaal geen voorstander van. De volgende keer, mocht dat nog gebeuren, zou ik het ook stil houden hoor. Of het een derde zoontje wordt of een eerste meisje. Gaat niemand wat aan!
Inderdaad een verspreking kan altijd, wel zo netjes om het dan voor je te houden vooral als het de wens is van de ouders 🙂 Precies mijn gedachten. Ik deel al wat dingen (zoals updates en foto’s) van mijn zwangerschap maar hou ook zeker heel wat dingen offline. Gewoon, voor onszelf zodat wij er met z’n 2tjes van kunnen genieten.
Wat mooi. Dit zet me eigenlijk wel heel erg aan het denken. Ben zelf een open boek en kan over mezelf niet zoveel voor me houden. Maar als ik dit lees lijkt het me eigenlijk ook wel heel gaaf om het geslacht voor mezelf geheim te houden. Wel jammer dat mensen dan toch willen vissen als je aangeeft dat je het liever niet deelt. Maar soms ook wel weer te begrijpen, want iedereen vindt het spannend natuurlijk! 🙂
Geniet er lekker van!
Ik vind het wel bijzonder dat jullie het geslacht niet hebben verteld, juist leuk om even zo een geheimpje te hebben toch? Geniet van je verlof x
Ik vind het eigenlijk wel heel mooi dat jullie het geslacht voor jullie zelf houden. Het is toch heel bijzonder om een geheimpje voor jullie tweeën te hebben en om bij de geboorte straks niet alleen een naam te kunnen delen, maar ook nog het geslacht voor het eerst te kunnen delen. Ik ben stiekem ook wel nieuwsgierig nu wat het zal worden 😉
Ik weet zelf zeker dat ik zou willen weten of het een jongetje of meisje wordt mocht ik ooit zwanger worden. Zo’n gender reveal party vond ik eerst altijd “nogal Amerikaans”, maar stiekem lijkt me dat geweldig om te hebben. Ach, dat duurt allemaal vast nog wel een aantal jaar 😉
Zo’n gender reveal party lijkt me ook zeker wel tof om te doen. Moet ook altijd zo lachen om die filmpjes waarbij er dingen mis gaan haha. Uiteraard bij ons niet van toepassing 😉