In 2013 was daar de tijd dat ik ging voor een nieuwe baan. Mijn contract in de kinderopvang werd niet verlengd en ik vond een baan als teamcoördinator bij een kraamzorg instelling. Leuk! Een nieuwe uitdaging. En hoewel achteraf niet alles tegen me was verteld, had ik er toch goede moed in. Maar na een aantal dagen was ik er eigenlijk wel klaar mee. Wat was dit niét mijn ding zeg! Toen ik na 6 maanden hoorde dat ik ontslagen werd (zo zeiden ze het natuurlijk niet – maar daar komt het wel altijd op neer) was ik oprecht blij. Opgelucht, en dat terwijl ik weer de onzekerheid in ging voor een nieuwe baan. Om dat laatste heb ik tranen gelaten, maar zeker niet omdat ik het zo jammer vond. Ik beschreef al eerder waarom je moet doen wat je leuk vind en ik sta daar, vooral na het bemachtigen van mijn droombaan nog steeds vierkant achter.

Hieronder 5 redenen waarom ik blij was mijn baan te verliezen.

Het heeft me uiteindelijk gebracht bij mijn baan van nu
Het heeft me sterker gemaakt en uiteindelijk gebracht op het pad waar ik nu op ben beland. Na het ontslag zag ik na 2 weken deze huidige baan van nu. Maar 14 uur, maar van het schrijven van een sollicitatiebrief werd ik meteen enthousiast. Wat na het gesprek met mijn toenmalig leidinggevende wist ik helemaal dat ik dit wilde doen. Daarbij kreeg ik te horen dat er ook interne kandidaten waren, ik dacht dus oprecht dat mijn kansen verkeken waren. Na een aantal dagen werd ik toch opgebeld dat ik het samen met een interne collega was geworden. Lees hier over het belletje wat ik erover kreeg.

Ik heb EINDELIJK geen nacht/weekend diensten meer
Dat was de eerste gedachten die ik had toen ik hoorde dat mijn baan foetsie was. GEEN NACHTDIENSTEN MEER. YAY! Want wat vond ik dat vervelend zeg. Midden in de nacht te kunnen worden gebeld, naar je laptop te moeten en echt erbij te zijn om alle gegevens van de pas geboren baby te noteren. Daarbij te gaan zoeken welke kraamhulp erheen gaat. Daarbij had ik eens in de maand weekend diensten van Vrijdag middag tot Maandag ochtend. Bijna net zo vervelend als die nachtdiensten. Ik ben al een slechte slaper (ik heb echt eventjes nodig om in slaap te vallen) en als je dan telkens om de paar uur gebeld wordt (of dénkt dat de telefoon gaat. ‘Hoorde ik dat nou goed?’ ‘Doet de batterij het nog wel?’) is dat niet echt bevorderlijk.

Mijn werkuren/tijden zijn nu eindelijk regelmatig
Een beetje als aanvulling op het bovenstaande. Ik heb nu wel gatenkaas-werktijden (aangezien ik maar een aantal uurtjes werk, dan wat vrij ben, dan weer werk – door mijn verschillende werktijden) maar ik werk van Maandag t/m Vrijdag. Op vaste tijden. Ik werk van 07:00 tot 18:00 of van 08:30 tot 14:30. Heel regelmatig, iets wat ik erg van hou en wat fijn is om een ritme op te bouwen. Ja, ik zou liever wat meer compactere uren willen hebben, uiteraard. Maar wat ik nu doe vind ik leuk en wie weet wat er nog op mijn pad gaat komen.

Ik werd lamlendig van het stil zitten
Stilzitten is dus echt niets voor mij. Ik had dagen kantoor dienst en ook intakes rijden. Dat betekend op kantoor zitten achter de laptop en de telefoon aannemen. Met intakes rijden ZIT je in de auto en ZIT je daarna bij de mensen. Maar het goed wat me daaruit heeft gebracht is toch wel het beginnen met mijn fijnste hobby skaten. Nog steeds heb ik hier veel plezier in en weet niet of ik er anders mee zou zijn begonnen.

Hierdoor wist ik eindelijk wat ik écht wilde
Wat ik al benoemde miste ik echt het werken met kinderen. Het actief bezig zijn en mijn rol die ik heb als kinderleidster. Als je niet rouwig bent om ergens weg te gaan, is het maar goed dat zoiets gebeurd. Ik wil van elke dag op mijn werk een feestje maken. Ik wil elke dag met een glimlach naar werk gaan en glimlachend aan M. over mijn dag vertellen. Ik heb dit nu eindelijk behaald en weet dat dit 100% de goede keuze was voor een job.

Ben jij wel eens blij geweest dat je van een baan afwas? Heb jij een fijne baan? (of wat zou je willen doen)

Voor degene die nog een baan zoeken: Lees deze tips voor het vinden van een (nieuwe)baan.