Deze blogpost schreef ik in samenwerking met Ben

Er zijn van die dingen waarvan ik denk: Noa gaat dit echt nóóit begrijpen of geloven als ik hem dit later vertel. Er zit 31 jaar verschil tussen ons, een ontzettende generatiekloof die alleen maar groter en groter wordt met alle nieuwe dingen van tegenwoordig. Is het makkelijker tegenwoordig? Ja. Is het beter? Mwah. Daar heb ik nog een andere mening over. Graag deel ik een aantal dingen uit mijn jeugd die ik straks aan Noa ga vertellen. Waarbij hij waarschijnlijk omvalt van het lachen. Ja sure, ma… ‘Die goede oude tijd…’ Een lijstje met 7 dingen, aangezien ik anders kan blijven typen.

Telefoon cel / vaste telefoonlijn

Ha, Ik denk dat dit nog het meest onwaarschijnlijke is. Moest je bellen? Niets mobieltje. Je moest een telefoonkaart kopen en naar een telefoon cel gaan. Daar lagen ook altijd van die dikke stapels met telefoonboeken voor als je een nummer zocht. De jeugd van tegenwoordig een nummer opzoeken op alfabet?! Ik denk niet meer dat ze het kunnen. Je moest dan dus ook wachten als er al iemand anders in die cel stond… Ik vond het wat leuk om in Londen weer in zo’n cel te staan, hoewel hij echt ontzettend stonk.

Tegenwoordig hebben we állemaal denk ik wel een mobieltje. En je hebt zoveel keuzes voor abonnementen. Eentje mét telefoon (waarbij ze zeggen dat je goedkoop uit bent maar je betaald gewoon via je maandelijkse kosten die telefoon uiteraard – niets is gratis) en je kan tegenwoordig ook van die goedkope sim only abonnementen aanschaffen. Zelf heb ik nu een abbo met telefoon, die van M. wel te verstaan. Telkens als we moeten vernieuwen neemt M. een nieuwe en krijg ik die van hem. Het maakt me namelijk nooit zoveel uit welke telefoon ik heb; als ik maar goede kwaliteit foto’s kan maken en veel opslag voor die foto’s heb. Maar ik zou zeker een volgende keer overwegen een goedkoper abonnementje te nemen met een Sim Only.

Ook heeft bijna niemand meer een vaste lijn volgens mij. Anyone? Wij hebben die jaren geleden van ons opgezegd aangezien we hem totaal niet meer gebruikte.

Cassettebandjes & Walkman / Discman & CD’s

In die volgorde haha. Casettebandjes… Ik denk als ik er nu eentje meeneem naar mijn werk dat ze me raar aankijken. Mét uiteraard een potlood ernaast aangezien je hem soms even moest opwinden. Ik had een hele rij met casettebandjes in een speciale opbergdoos. Alles in kleur genummerd zodat ik wist welke bij wat hoorde. Ik heb mijn oude My First Sony Walkman WM-3000 nog liggen trouwens. Nostalgie. En dan de discman. Al eerdere deelde ik deze Jaren ’90 struggle. Helemaal in de gloria dat je CD’s kon afspelen maar praktisch was anders. Alle CD’s meenemen in een hoes, de discman zelf in je jas proberen te proppen (want héll wat was dat ding groot) en als je op je fiets een heuvel overreed sloeg hij over of vast. Inmiddels heb ik dus gewoon draadloze oordopjes via Bluetooth. In je oor, koppelen. KLIK. Bizar hoe makkelijk dat tegenwoordig gaat.

Hyves / MSN

Het Whatsapp van toen. Alleen achter je computer. Je vroeg geen telefoonnummer maar een emailadres om te kunnen chatten. Man, wat een hoop tijd heb ik daarachter gezeten. Snel uit school. Hup ding aan. Of op offline en dan online, offline om zo je ‘crush’ even wakker te schudden. ‘Hallo, ik ben online hoor! Talk to me’ Werkte dat niet had je de buzzer. Ik heb ergens op een oude schijf vast nog wel van die gesprekken opgeslagen met ellende lange MSN namen… Maar ook een Hyves profiel was helemaal hip! Weetjes over jezelf delen en ook berichtjes bij elkaar kunnen achterlaten.

Wachten op een serie

Tegenwoordig heb je Netflix en andere betaalde abonnementen om af te sluiten. Klik en je hebt de afleveringen. Vroeger kwam een programma maar 1 keer per week en moest je het opnemen (op een VHS videoband, nog zo’n nostalgisch dingetje) of er op tijd klaar voor zitten. Anders had je het gewoon gemist en had je pech. Een herhaling was er ook soms maar dit was dan ook wachten. Wachten. Inmiddels is er Youtube / KinderYoutube op je telefoon. Kan je dingen terugkijken via je tv of je zet een live uitzending even op pauze. Het enige waar je nu op wacht is als een er nieuw seizoen ergens van uit moet komen. Of huilen als je alles hebt uitgekeken, zoals met Lucifer. Oh en over nieuwe seizoenen gesproken… er bestaat maar 1 seizoen van Kikker en vriendjes, die deze mama nu al 8899 keer heeft gezien. Maak ALSJEBLIEFT een nieuw seizoen voor deze mama 😉 (en natuurlijk ook een béétje voor Noa)

Videotheek

Nog zo iets wat is vergaan eigenlijk. Vroeger moest je naar de videotheek om een film te huren. Say what? Ja mijn zoon. Je moest ergens heen. Naar buiten. Door weer en wind. Geld betalen. Wachten tot een film uitkwam (want die stonden dan vooraan met een release datum) of deze reserveren. En dan binnen een bepaalde tijd terugbrengen. Net een bibliotheek voor films… Och die tijd dat je stond te neuzen tussen alle films. Tegenwoordig doe je klikken en hij speelt af.

Foto’s afdrukken (en wegwerp camera’s)

Foto’s af laten drukken, nog zoiets. Soms doe ik het nog wel eens, vooral voor Noa zijn fotoboeken of foto’s die me echt dierbaar zijn. Maar nu tegenwoordig kan je gewoon 600 foto’s maken met je telefoon zo zit er altijd een goede bij. Vroeger was het maar afwachten of de foto’s gelukt waren en had je een beperkt aantal foto’s wat je kon maken. Je moest ook door scrollen om een nieuwe foto te kunnen maken, dus als je het moment miste was het pech. Nu kan je filmpjes en foto’s maken tot je geheugen aangeeft dat het klaar is en je moet ruimen. Het afdrukken doe ik bijna nooit meer wat aan de ene kant wel erg jammer is.

Klassenlijst / telefoonboom

Kennen jullie die nog? Als je het verste woonde van school stond je als eerste op de lijst om gebeld te worden. Dan kon jij de volgende bellen die achter j stond op de lijst. Waarom? Om te vertellen als het eerste lesuur uitviel. Tegenwoordig is dit gewoon online te zien, niks meer haasten om iedereen te bellen of balen dat je het niet op tijd wist.

Wat is het eerste waar jij aan denkt van vroeger die de ‘jeugd van tegenwoordig’ niet gaat geloven?

Artikel idee