Zoals mijn vaste lezers wel weten heb ik een aantal jaren geleden gekozen om bewuster te bloggen. Wat dat inhoud op mijn persoonlijke lifestyle blog? Geen foto’s van mezelf of dierbare (een ‘achterkant’ foto op mijn social media), geen volledige namen.. Geen indicatie van waar ik woon of waar ik werk. Anoniem? Nee dat niet geheel, maar wel bewust bezig met wat ik wel en vooral niet online plaats.
Anoniem is het zeker niet. Mensen/bloggers kunnen er zeker, als je goed in mijn artikelen spit wel achter komen hoe ik eruit zie. Of in ieder geval een indicatie daarvan. Mijn achternaam, straatnaam, woonplaats en de namen van dierbare kan je echter geheel niet vinden op mijn blog. Geen waar-je-huis-woont tag voor mij, geen foto’s van ons fijne avondje uit voor ons 4-jarig huwelijk en geen foto’s of namen van/waar ik werk.
Ik plaatste ook alles
Toen ik net begon met bloggen, zowel op mijn web-log als dit eigen domein deelde ik alles. Van vakantie kiekjes, wanneer ik weg was tot persoonlijke verhalen. Ik had tenslotte een persoonlijk blog, daar hoort dit bij toch? Na mate de jaren versteken ben ik hier meer onderzoek naar gaan doen. Want wat je plaatst op internet, stays on the internet. Ook wilde ik niet mijn hele hebben en houwen online zetten. Een stukje privacy, wat alleen van mij is. Dit maakte dat ik dingen heb gewist, achter een (algemeen) wachtwoord heb gezet of gewoonweg niet deel.
Privacy
Soms he, lees ik artikelen waarover ik nogal verbaast ben. Er staat letterlijk van wanneer & waar iemand op vakantie is. Veilig? Ik vind van niet. Hoewel ik dit vroeger ook zeker heb gedaan. Of dat iemand iets heel ergs mee maakt in zijn privé leven. Ik snap overigens best wel dat bloggen ook een deel ‘van je af schrijven’ is. Dat bloggers het misschien fijn vinden dingen te delen, advies te vragen of het even los te kunnen laten door op publiceer te drukken. Toch verbaast ik me over de mate van openheid waar sommige bloggers aan lijken te doen. Zo zijn er dingen waar ik zelf nooit over zou praten op mijn blog. Hypocriet? Nee, ik ben en blijf eerlijk over hoe ik me voel en wat ik van dingen denk. Maar sommige dingen vind ik té privé om te delen, zoals o.a. hoeveel ik verdien, wat we voor ons appartement hebben betaald of ons seksleven, om maar wat voorbeelden te noemen.
Voel je trouwens niet aangevallen, iedereen moet lekker bloggen waarover hij/zij wilt bloggen. Echter vraag ik me wel af hoe concreet er over is nagedacht wat er soms online wordt gegooid.
Mijn blog
Lastig hoor zo’n persoonlijk blog maar dan tóch een stukje anonimiteit. Ik heb soms echt super leuke foto’s van mij & M. Of van mij en dierbare. Of ik zou graag met jullie de Funda link en foto’s naar ons te koop staand appartement plaatsen (wie weet levert het wat op via mijn blog!) Maar nee ik doe het niet. Jammer? Soms. Fijn? Dat eigenlijk vaker. Ik vind het fijn dat ik bewust kies welke foto’s ik hier wel en niet plaats. De kiekjes die ik wel graag deel en zichtbaar zijn verschijnen (achter een slotje) op Instagram.
Voor mijn blog betekent dit
Ik schreef al eerder wat artikelen over bewust bloggen: Bewust bloggen: voor & nadelen, Bewust bloggen (hoe) doen jullie dat?
Zijn jullie bewust bezig met wat je online zet en vooral wat niet?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Goed om bij stil te staan. Ik houd er niet echt rekening mee. Al plaats ik nooit foto’s of stukjes over anderen zonder toestemming te vragen.
Goed dat je er zo over nadenkt. Ik probeer er ook wel bewust mee om te gaan. Ik gebruik op mijn blog niet mijn volledige naam, zodat je als je me googlet niet meteen op mijn blog uit komt. Andersom kan het wel, als bloglezer kun je wel vinden hoe ik heet en dat vind ik prima. Als ik op vakantie ga dan zou ik dat pas achteraf laten weten, en dan zou ik evengoed wat berichten laten verschijnen. Foto’s van dierbaren zul je niet vinden, foto’s van mij heb ik geen moeite mee. Ik deel best wel veel, maar dingen als salaris en sexleven vind ik ook absoluut privé en daarover zul je niet lezen.
Altijd goed om over dit soort dingen na te denken. Omdat mijn blog eerst grotendeels over borduren en mijn studie ging heb ik hier nooit echt over hoeven na te denken. Later toen het wat persoonlijker werd, hield ik hier wel rekening mee. Zo benoem ik namen ( behalve die van mij, Chris en straks van de kleine) van mensen niet, foto’s van andere plaats ik ook niet. Eerder plaatste ik ook niet zoveel foto’s waar ikzelf op stond, ik vond het niet zo nodig. Misschien een keer van een vakantie of uitstapje. Maar sinds ik zwanger ben, vind ik het toch wel erg leuk. De gedachte om alleen mijn buik te showen en de rest van de foto verknippen stond mij tegen, dus dan gewoon helemaal. Hoe ik straks ga bloggen met de kleine begin ik wel over na te denken, maar hier ben ik nog niet helemaal over uit.
Ik vind het zo goed hoe jij hier mee om gaat! Ik ben er in de loop der jaren weer iets makkelijker in geworden. Ik deel iets meer selfies, mijn blog heeft echt meer foto’s gekregen in de afgelopen jaren. Maar ik ben ook heel bewust met een aantal dingen. Mijn familie en vrienden zal ik enkel laten zien wanneer zij daar toestemming voor geven. Je zal nooit vinden waar ik woon, ik plaats geen foto’s waarbij je uit mijn raam kan kijken. Ik heb al van genoeg bloggers kunnen achterhalen waar ze wonen, doordat ik weet wat hun uitzicht is. Ik laat ook nooit weten wanneer ik op vakantie ben, altijd achteraf. Al is dat met snapchat en instagram toch net iets moeilijker. Dat deel ik alleen mijn vakanties op het juiste moment, wanneer er iemand op mijn huis past. Want ja, mijn adres is via de KVK wel makkelijk te achterhalen. Dat vind ik dan wel weer een beetje naar.
Ik deel wel wat meer privézaken als jij. Maar waar ik precies woon, dat is online ook niet te achterhalen. En wanneer ik exact weg ga, daar ben ik ook erg onduidelijk over. Daar hou ik dus zeker wel rekening mee. Maar mijn volledige naam, die vind je dus wel online.
Moeilijk, ik ben ook niet iemand die alles op internet smijt. Maar ik lees het wel graag bij anderen. Ik probeer wel discreet te zijn.
Wat betreft mijn huis ben ik heel open. En als je echt gaat zoeken zal je te weten komen waar het staat. Ik denk dat ik vrij veel deel, maar ik deel ook veel niet. 🙂
Ik blog wel persoonlijk & met mijn volledige naam, maar ben er wel mee bezig wat ‘k exact publiceer. Ik weet bv dat mijn mama niet graag op de foto gaat & dan doe ‘k dat ook niet. Op mijn blog vind je trouwens zelden iets terug over mijn familie, niet omdat ‘k mij schaam, maar eerder om de privacy. Ik had trouwens lang schrik om mijn eigen fotografie te delen op mijn blog omdat ‘k bang ben dat iemand anders met MIJN foto zou gaan lopen. Ik heb dan een soort plug-in geïnstalleerd waardoor dit niet meer kan, maar na wat onderzoek is ’t wel nog makkelijk over te nemen. ‘k Vrees dat ‘k hier niets anders aan kan doen, maar ja..
Je kan natuurlijk een klein watermerk op je foto’s zetten als je ze plaatst. Ik heb zelf een anti klik-kopier plugin, maar zoals je zegt kun je altijd foto’s/plaatjes als je echt wilt eraf halen. Ik heb er niet zoveel problemen mee, maar dat is meer omdat ik toch erg bewust blog en mensen geen foto’s van mezelf & dierbare eraf kunnen halen.
Ja en nee. Ik sta wel herkenbaar op foto’s, de meeste mensen die mij regelmatig lezen zullen weten waar ik woon en de kenners van de stad zullen met de beschrijving van mijn wandelingen ook nog wel de wijk/straat kunnen achterhalen. Waar ik heel erg voor oppas is ‘de ander’. Die mag zich nooit aangevallen voelen, te kakken gezet worden etc. Respectvol omgaan met andere dus. Dan kan ik mijzelf en de ander gewoon aan blijven kijken. Ook belangrijk.
Waar ik werk heeft wel degelijk belang voor onze blog 🙂 wij zijn namelijk twee collega’s en we werken niet voor niets waar we werken. Boeken lezen is voor mij erg belangrijk en mijn werk reflecteert dat.
Mijn voornaam mag zeker geweten zijn, die van mijn man en kind ben ik zeer voorzichtig mee. Foto’s deel ik wel, maar net als op sociale media filter ik wel goed wat ik wil delen. Geen blote billetjes op mijn blog!
Mijn stadje, daar ben ik nogal fier op, dus dat is ook bekend. Maar daarmee is nog niets gezegd vind ik. Het is niet het Hol van Pluto dus er zijn meer dan twee straten 😉
Maar vakantiefoto’s deel ik wel enkel achteraf! Net als op sociale media eigenlijk.
Dus – een soort van evenwicht. Ik denk er alleszins wel over na.
Wat betreft vakantie vind ik dat inderdaad niet slim, tenzij er iemand is die op je huis past. Ik plaats dan ook altijd achteraf dat ik weg ben geweest. Met de rest heb ik niet zoveel moeite, maar ik deel dan ook niet alles.
Ik probeer ook zo bewust mogelijk te bloggen. Langs de ene kant wil ik volgers de kans geven om me beter te leren kennen maar tegelijkertijd hoeft men natuurlijk niet alles over me te weten. Al besef ik wel dat je nooit helemaal veilig bent. Ik denk dat het een beetje zoals bij een inbraak is. Als iemand echt je gegevens wil achterhalen en hij kan een beetje overweg met het breken van een codering dan kunnen ze ongetwijfeld achterhalen welke verschillende profielen en email-accounts bij dezelfde persoon horen. Net daarom probeer ik geen al te persoonlijke zaken online te zetten.
Goed stuk! Ik vind het knap en ook echt goed dat je dit zo bewust doet. Ook ik vind het belangrijk dat er geen dingen op mijn blog staan die vervelend zouden kunnen uitpakken: namen gebruik ik wel en foto’s ook, maar alleen met toestemming. Daarnaast wil ik me er gewoon echt goed bij voelen, ook met het oog op leerlingen of collega’s die mijn blog zouden kunnen bekijken.
Ik ben altijd al bewust aan het bloggen geweest, maar de laatste tijd nóg bewuster. Mensen kunnen zo snel alles over je vinden!
Heel fijn om te lezen dat je hier zo over denkt en dat je van een persoonlijke blog toch een succes hebt gemaakt! Ik ben pas net (weer) begonnen met bloggen. “Vroeger” blogde ik ook een tijdje in dagboekvorm maar voor mijn gevoel was het toen toch meer iets voor in mijn eigen omgeving. Nu heb ik juist heel bewust de keuze gemaakt voor een andere insteek. Ik schrijf ook wel over mijn persoonlijke kijk op dingen, maar het hoeft geen journaal van mijn leven te zijn. Maar ik twijfelde er wel een beetje over of het daardoor een stukje identiteit mist. Gelukkig laat jij zien dat je daar niet per se dagelijks foto’s van jezelf of je vrienden voor hoeft te plaatsen. Geeft mij weer de spirit om gewoon lekker door te schrijven 🙂
Wat fijn om je reactie te lezen! Persoonlijk bloggen kan je natuurlijk zelf je eigen draai aangeven. Ik ben erg blij met deze bewuste keuze, en maakt niet dat ik een stukje identiteit mis. Tenminste, in mijn ogen. Soms sla ik wel door deze bewust keuze wel eens samenwerkingen af, of los het op een andere manier op zoals met het yoga stukje. Je ziet alleen mijn achterkant.
Ik let er wel op, maar ben er niet al te gek mee. Ik woon in Den Haag, ga maar eens zoeken, ben je lang bezig 😉 Mijn kinderen, mijn man en ik staan gewoon met ons gezicht op de foto. Ik heb niet het idee dat iemand daar gekke dingen mee wil en kan doen, dus ik laat het zo. Oké, foto’s van naakte kinderen in bad e.d. deel ik niet, maar verder ben ik niet zo moeilijk.
Zelf probeer ik er ook zeker op te letten dat bv. vrienden en familie niet herkenbaar in beeld komen. Zelf kom ik wel in beeld, maar waar ik woon of werk probeer ik echt te verbannen van mijn blog 🙂 . Liefs.x
Ik vind het mooi hoe jij hier over denkt. Ik zet zelf wel wat persoonlijke dingen online. Meer in de vorm van ditjes en datjes. Ik begon zelf met bloggen tijdens mijn studie in de richting van communicatie. Juist voor die richting is het mooi en onderscheidend als je een beetje van jezelf laat zien. Er zijn namelijk enorm veel mensen die “iets met communicatie of social media” willen doen. En men mag mij natuurlijk contacteren als ze een leuke baan of opdracht weten. Vanwege jouw werk zou ik ook terughoudend zijn in wat te publiceren op de blog. Ik vind het niet erg om de naam van mijn zoon te delen. Hij heeft wel een eigen Instagram-account met slotje. Zodat ik tot op zekere hoogte weet wie zijn foto’s zien. Later mag hij van mij Snapchatten wat hij wil (uitzonderingen daargelaten!) en dan kan hij mij tenminste niet kwalijk nemen dat ik die en die stomme foto’s van hem online heb gezet.
Ik zet bewust geen foto’s van mijn zoon online en mijn achternaam is ook niet op mijn blog te vinden. Foto’s van familieleden met toestemming. Foto’s van mijzelf en mijn man plaats ik wel, hij vindt dat oké. En waar ik woon mag ook iedereen weten, althans, de stad dan (want die is best groot)
Mooi hoe jij hiermee omgaat! Ik deel zelf best veel maar ook lang niet alles. Mijn achternaam vind je op mijn Blog als je heel goed zoekt, maar alleen maar omdat ik op het Internet sowieso te vinden ben ivm mijn werk. Foto’s zet ik er zeker op, maar als ik foto’s wil plaatsen van familie of vrienden vraag ik daar meestal eerst. Net als de Colombiaanse bruiloft, heb ik eerst toestemming voor gevraagd. Als ze nee hadden gezegd had ik het privé gehouden.
Hey Sas,
Ik vind het zeer mooi hoe jij hierover denkt en ook gewoon bewust hiermee bezig bent. Zelf deel ik best veel, maar nooit persoonlijke dingen. Zoals ook never nooit niet wanneer we bijvoorbeeld op vakantie gaan. Ik vertel inderdaad wel dat we op vakantie gaan, maar nooit wanneer. Dit vind ik ook echt niet veilig. Ik laat dan ook altijd mijn blog gewoon doorlopen. Zoals mijn merk, mijn vrienden en familie laat ik ook nooit zien op mijn blog, maar mijn man wel. Maar dit komt ook vooral door onze fotografie en Oog Op Leerdam, daardoor zijn we al wat bekender geworden. Maar echte persoonlijke dingen zal ik ook nooit delen. Dat zijn privé dingen en niet bestemd voor de buitenwereld 🙂 .
Liefs!
Op zich wel bewust, al deel ik vaak ook wel heel persoonlijke dingen. Maar die gaan meestal over mijn overpeinzingen en dingen die ik voel en denk. Gaat dus niet zo vaak over situaties waar ik aan herkend kan worden! En ik hou altijd in mijn achterhoofd wie er mee kan lezen.
Ik heb hier net als jij ook heel bewust over nagedacht.
Bewust bloggen… Ik doe het wel maar blijf ook constant denken aan manieren waarop het beter zou kunnen.
Wanneer ik persoonlijke artikels schrijf dan schrijf ik die met de gedachte dat mensen in mijn omgeving ze ook gaan lezen. Op die manier worden ze automatisch niet té persoonlijk. Delen wanneer ik op vakantie ben kan ik ook gewoon omdat ik nog niet alleen woon, en er sowieso altijd mensen thuis zijn. Foto’s online zetten vind ik ook niet erg, zolang de mensen die erop staan toestemming hebben gegeven. Op vlak van adresgegevens (of meer persoonlijke info) denk ik dat, wanneer mensen slechte bedoelingen hebben, ze sowieso wel achter meer informatie komen. Of je nu anoniem blogt of niet. Dat gevoel heb ik zo’n beetje over het hele internet-gebeuren tegenwoordig. Uiteraard zijn er ook dingen die ik niet op mijn blog wil zetten, maar al bij al ben ik redelijk open. En persoonlijk heb ik daar (nog) geen problemen mee 🙂
Met mijn blog vind ik dit vaak heel erg moeilijk. In het begin was het redelijk “op afstand” allemaal. Het ging wel over mij, maar voor mijn gevoel schreef ik meer informatief en verhalend dan echt persoonlijk. Toen is er een tijd geweest dat het niet goed met me ging. Ik schreef heel veel persoonlijke updates. Over hoe het ging, voornamelijk. Dat was niet waar ik mijn blog voor ben gestart, realiseerde ik me laatst en toen heb ik besloten dingen weer een beetje anders aan te gaan pakken.
Als het goed is kun je bij mij ook mijn achternaam nergens vinden. Foto’s en video’s van mezelf vind ik prima, van anderen vraag ik altijd toestemming (dierbaren, random voorbijganger in de stad niet).
Ik vind het goed dat je er zo bewust mee omgaat. Foto’s van mezelf vind ik geen probleem, maar mijn dochter laat ik niet meer herkenbaar in beeld komen sinds een aantal maanden.
Hier ook een bewuste blogger! Mijn man is nergens op mijn blog te vinden, vriendinnen plaats ik niet of alleen met toestemming en omdat ik in een grote stad woon vind ik het minder erg dat ze weten welke dat is. Zelf ben ik niet zo van de selfies maar ik vind het niet erg als mensen de persoon achter de blog zien. En inderdaad gewoon artikelen delen als je op vakantie gaat en pas later laten weten dat je weg bent geweest.
Ik heb hier ook zoveel issues mee. Geen idee hoe ik dat nu allemaal kan gaan uitleggen maar ik kan me goed in dit artikel vinden.
Sommige dingen houd ik echt voor mezelf. Zo zal ik ook nooit namen van vrienden en/of foto’s plaatsen van vrienden zonder dat zij dit weten en hier toestemming voor hebben gegeven. Ik zal nooit vertellen wanneer ik exact op vakantie ben en ook wil ik later proberen om mijn kindje niet met het gezicht op de foto te zetten. Die woonplaats tag heb ik laatst wel gedaan, als ze me willen vinden, vinden ze me toch wel, ook zonder dat ik de woonplaats had genoemd.. 😉 Tegenwoordig ben je bijna niet meer anoniem, zelfs niet als je er zelf zoveel moeite voor doet. Maar dat is mijn mening. Maar ik vind het super mooi om te zien hoe bloggers zich zo anoniem kunnen houden in die zin.
Anoniem is bloggen zeker niet, en zeker niet bij een persoonlijk lifestyle blog. Toch is het heel fijn sommige dingen niet te delen online.
Ik snap wel dat je kiest voor deze manier van bloggen. Ik hou het liever minder “anoniem”. Maar ik deel dan ook best veel. Ook vakantiekiekjes. Omdat ik het gewoon leuk vind om mijn leven te delen. Niet dat mijn leven zo ontzettend spannend is, net als de grote bloggers. Maar ik heb natuurlijk een beperking en ik wil daar juist niet al te veel nadruk op leggen. Ik geloof dat mij dat best aardig lukt.
Zoals je weet deel ik ook vakantie kiekjes alleen sta ik er met mijn rug naartoe, of staan er geen personen/of ik op. Gelukkig hebben we nog Instagram met een fijn slotje. Hier deel ik foto’s die ik niet op mijn blog deel maar wel ontzettend leuk vind! Ach en zo spannend is volgens mij het leven van die grote bloggers ook niet 😉
En of ik daarop let, en ook vooral toestemming vraag, en als ik blog dat ik op vakantie ben, dan zit er iemand anders in mijn huis, dus laat ze maar komen en laat ze zich verrassen, hahahaha
Maar wat die vakantie betreft sommigen geven echt inderdaad aan van wanneer tot wanneer ze weg zijn, dat er dan ook geen updates komen bla, dat doe ik dan weer niet, ineens merk je het vanzelf wel als ik er niet ben maar mijn blog gewoon doorloopt in die periode 😉
En is ook via whois jouw adres niet te achterhalen? Vroeger en tot op de dag van vandaag, kan men mijn adres achterhalen van mijn eigen domein namelijk, ik sta er nog steeds, iets wat ik niet snap, nu klopt het telefoonnummer niet, en de naam ook niet, allang niet meer, maar toch… en je krijgt het niet weg. Dat vind ik zo dom, iemand die een beetje dieper kan zoeken en daar verstand van heeft, kan elk domein achterhalen en staan je gegevens gewoon op internet.
X
Ik heb geen idee wat whois is?! Zou je me hierover willen mailen (iliveformydreams@live.nl) dan ga ik me daar eens in verdiepen. Zo heb ik de foto’s van de huizen waar we naar keken en de foto’s van ons eigen appartement door een tip eraf gehaald. Je kunt dus blijkbaar gewoon zien waar de foto vandaan komt, met daarbij mijn adres en prijsklasse/plaats waarvoor ik nu aan het kijken ben. Hup, wachtwoord erop want niemand gaat dat wat aan.
Grappig dat we een zelfde soort artikel hebben gepost! Ik zet ook bewust mijn achternaam er niet bij en voor welk bedrijf ik werk. Maar mijn collega’s weten wel van mijn blog en lezen het wel. Ik vind het nog steeds lastig om een balans te vinden!
Ik ben er niet open over tegenover collega’s, meer omdat ik privé en werk graag gescheiden hou. Ik schaam er niet voor maar hang het ook niet aan de grote klok. Mocht de vraag een keer op werk gesteld worden zal ik zeker vertellen dat ik een blog heb. Toch vind ik het fijn, want je weet nooit wie er mee leest online dat het een soort van ‘anoniem’ is hoe ik blog.
Ik lees vandaag diverse blogs over dit onderwerp! Ik let er zeker wel op wat ik online zet. En ik zou nooit vertellen wanneer ik op vakantie ga. Dat lijkt me echt een uitnodiging voor inbrekers om eens lekker rustig langs te komen.
Ik kwam toevallig net ook een artikel op een blog erover tegen! Heel grappig te zien dat er ineens veel over wordt geplaatst. Gelukkig heb ik het nét even anders omschreven 😉
ik let daar ook wel op, is niet gemakkelijk
Hoi!
Ik vind ook eigenlijk niet dat je zomaar je achternaam moet geven, maar als je echt heel beroemd wil worden zal je toch wat privacy dingen ook moeten vertellen. Daarom beginnen veel bloggers ook een youtube kanaal. Ik vind het namelijk wel altijd leuk als ik bloggers hun gezichten enzo kan zien en ze ook iets vertellen over hun zelf. En ik volg heel veel blogs.
Ik denk dat de definitie van beroemd worden niet zozeer ligt aan geen privacy meer hebben. Het is maar net hoe je er zelf mee omgaat. Gelukkig is dit dan ook niet de insteek van mijn blog ^^ Een youtube kanaal zou ik echt nooit zelf beginnen en bekijk zelf ook nooit vlogs. Het is wel een ‘standaard’ geworden in de blog maatschappij van tegenwoordig, maar ik blog nog altijd onder mijn eigen voorwaarden en wat ik zelf fijn vind. Bedankt voor je uitgebreide reactie!
Aangezien ik met mijn bedrijf al met adres, telefoonnummer en namen al een hele poos online staan, ben ik niet zo je-mag-het-niet-weten ingesteld. Maar als ik bijvoorbeeld op vakantie ben, kan je dat op mijn blog pas lezen als ik terug ben (vooraf ingeplande berichten). Wat de kids betreft, daar vertel ik zo weinig mogelijk over. Af en toe staan ze wel op foto, de voornaam mag ook geweten worden, maar daar blijft het bij. Niemand zal bij mij ooit lezen waar ze naar school gaan, wat hun precieze achternaam is en waar ze verblijven als ik er niet ben. Op mezelf ben ik nét iets minder ‘geheim’.
Ik volg je ook op Instagram en daar deel je wel heel veel, ik weet dus wel hoe je er uit ziet 🙂
Ik hou rekening met de privacy van anders, zo komt Tommy niet met zijn gezicht voor op mijn blog en iedere andere foto vraag ik toestemming. Ook familie leden, vrienden etc komen niet herkenbaar op mijn blog. Soms vind ik dit bijzonder kut, omdat ik juist die leuke foto’s niet kan delen. Van mezelf deel ik wel gewoon foto’s, vind ik juist zo leuk, geeft het net iets meer persoonlijkheid en ik vind het niet erg dat lezers van mijn blog weten hoe ik er uit zie. Persoonlijke verhalen vind ik juist mooi om te lezen, bepaalde openheid van bloggers die ze geven na een gebeurtenis. Ik denk altijd dat andere mensen die het zelfde hebben mee gemaakt daar heel veel aan kunnen hebben. Over iemands sexleven hoef ik ook niet te lezen, salaris etc vind ik ook privé. Mijn woonplaats mag iedereen weten, daar zie ik geen problemen in. Nijmegen is groot.
Heel goed dat je er zo over nadenkt 🙂
Voor mij ligt de balans net iets anders (ik heb wel een herkenbare foto van mezelf staan, en ben ook open over waar ik ongeveer woon), maar ik ben ook heel bewust bezig met wat ik wel of niet op mijn blog zet. Juist omdat er dingen zijn waar ik wel erg open over ben, moet ik uitkijken dat ik niet op die glijdende schaal terecht kom van steeds meer alles delen. Er zijn gewoon dingen die de lezers van mijn blog niets aangaan, of waar ze niets aan hebben om te weten.
Wel interessant om te lezen. Ik zet wel veelop m n blog maar foto s met anderen worden eerst gevraagd aan die persoon en adressen enz. komen er niet op.
Mooi dat je er zo over nadenkt Sas. Ik doe dat ook, maar op een andere manier. Welke stad ik woon mogen mensen wel weten en hoewel ik in het begin nooit foto’s durfde te plaatsen van mijzelf, ben ik daar veel makkelijker in geworden. Maar waar ik werk en namen van familie en vrienden kom je niet (snel) tegen en zeker foto’s niet. Ach, zo heeft iedereen zijn eigen manier van bloggen en dat is ook prima 🙂