Recensie: Doodnormaal van Graeme Cameron

Ik las hem eindelijk uit op onze mini vakantie in Centerparcs. Niet dat ik het geen goed boek vond, maar ik had drukke werkweken en daarnaast andere prioriteiten dan lezen. Op vakantie heb ik heerlijk (inclusief thee en regen buiten) zitten lezen. Het is een boek wat ik een tijdje geleden aanschafte met een cadeaubon nog van mijn verjaardag. Benieuwd wat ik ervan vond?

 photo 20140111_1144352_zpsd700cbe7.jpg

Waar gaat het boek over

“Het komt niet vaak voor dat iemand precies het moment kan aangeven waarop zijn leven naar de klote ging. Maar ik ben één van de gelukkigen, het was op 5 april om 19:23:17. De oorzaak: twee ogen.”

Hij woont bij jou in de buurt, in een keurig huis met een nette tuin. Hij doet zijn boodschappen bij dezelfde supermarkt als jij, en als hij per ongeluk tegen je aanbotst, verontschuldigt hij zich beleefd. Hij zegt altijd vriendelijk gedag. Doodnormaal dus.

Wat je niet weet, is dat hij een geheime kelder onder zijn huis heeft gebouwd. Dat de boodschappen die in zijn kar liggen niet voor hem zijn, maar voor de vrouw die hij daar gevangen houdt. En dat zij niet de eerste is die een gruwelijk lot wacht.

Zo gaat het al jaren, en hij vindt het doodnormaal. Tot hij die ene vrouw ontmoet die alles verandert…

 photo 20140111_1144352_zpsd700cbe7.jpg

Wat vond ik van het boek

Toen ik het bovenstaande verhaal op de achterflap las, was ik meteen geboeid. Het was een verhaal wat me meteen aantrok, net als de kaft. De boom loopt door de titel heen en komt omhoog. Met hoge verwachtingen begon ik in dit boek…

…het maakte het niet helemaal waar. Hoewel ik het een goed verhaal vond, was de uitwerking wat minder. De hoofdstukken vond ik langdradig en soms was ik het verhaal even kwijt. Dit kan natuurlijk er ook aan liggen dat ik hele lange tussenpauzes heb gehouden met het lezen van dit boek. Normaliteit heb ik moeite met het wegleggen van een boek en lees ik hem in een aantal weken (al dan niet dagen) uit. Dat kan ervoor gezorgd hebben dat ik niet geheel in het verhaal kwam.

Het boek wordt verteld vanuit de (ik-vorm) moordenaar. Dit maakt het boek ook anders dan andere boeken. Wel zat ik met sommige vraagtekens, echter kan ik deze niet bespreken zonder een spoiler te verklappen. En dat is uiteraard niet het doel van mijn recensies.

Ik vond de hoofdstukken té uitgebreid met ‘overbodige’ informatie. Daarnaast was het einde heel tof geschreven maar heel abrupt. Het boek kabbelde juist waarna het einde van mij wel wat geleidelijker naar toe gewerkt had mogen worden. Een thriller? Mwah. Eerder een spannend boek. Voor degene die van spannende boeken houden zonder al te veel details qua de moord/moorden is dit een ideaal boek. Ik hou juist wat meer van details en echte psychologische thrillers, met een goed verhaal. De schrijfstijl vond ik erg lijken op Ik ben de Nacht van Ethan Cross, hoewel ik dat boek een ster meer geef.

Rating: ★★★

4 reacties op “Recensie: Doodnormaal van Graeme Cameron

  1. klinkt als een goed boek als ik de inleiding lees…
    jammer dat de uitwerking niet helemaal super was…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *