Ik ben altijd al een katten mens geweest, deels doordat ik mijn hele leven al katten heb gehad. Voordat ik geboren was hadden mijn ouders al een kat, Blacky. Deze heb ik tot haar 18de verjaardag (en mijn 12e) bij me gehad. Het was mijn grote vriendin, vooral omdat ik geen zusje of broertje heb. Altijd lag hij bij me op bed te slapen, kwam hij naar me toe, lag hij bij me.
Als je haar floot kwam ze aangesneld, als we wat avond eten aten mocht ze daarna altijd een beetje ervan, ze at echt alles behalve sla, ze lag op m’n schoot als ik blokfluit aan het spelen was met haar oren bewegend, ze moest niets van mijn konijn en andere huisdieren hebben, ze bleef altijd wachten totdat er een fietser aankwam en dan ging ze oversteken, ze joeg honden weg uit onze tuin, ze vloog de dierenarts aan, gooi een centimeter om te spelen tegen haar hoofd en ze komt net zo hard weer terug (zie foto onderaan) en zo kan ik nog wel a4tjes vol typen.
Op een gegeven moment was zij gewoon helemaal op. Ze was daarvoor nog aan een eeltknobbel geopereerd en haar leeftijd speelde ook een grote rol. Ze werd een beetje dement en het was soms gewoon zielig om te zien. We hebben er toen voor gekozen haar in te laten slapen. Nouja wij, mijn ouders. Ik dacht eerder dat ze een grapje maakte en kwam super vrolijk uit school met een vriendinnetje die bij me ging spelen. Toen bleek ze toch te zijn ingeslapen en ik voelde me leeg. Echt leeg. Altijd was ze er, altijd haar om me heen en dat was ineens allemaal weg. Dit is nu ongeveer 9 jaar geleden en heb daarna ook nog andere katten gehad. Maar Blacky was toch speciaal. ♥ Ik mis een kat, en ooit wil ik er toch weer eentje hebben. Gewoon van mij & vriendlief. Ooit.
Ik & Blacky (L) » R.I.P.
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Lief geschreven en ook herkenbaar. Wij hebben zelf ook twee schatties van katten en ook ik ben enigskind en opgegroeid met allemaal dieren, super leuk!
Ik heb ookal m’n hele leven katten. Die beestjes voelen echt wanneer er iets met mij aan de hand is.
Ik snap heel goed waarom Blacky speciaal voor jou was. Ik zou niet weten wat ik zonder mijn katje aan moest.
Lief geschreven!
Ik ben ook opgegroeid met katten, maar de beste herrineringen heb ik aan de drie mutsen die nu rond lopen. Mijn maatjes, steun en toeverlaat geweest in de tijden dat ik het moeilijk had. Er is niks fijners dan in een verdrietige bui tegen ze aan te liggen en enkel hun zachte vacht te voelen en hun gespin te horen.
Wij hadden thuis geen dieren, mijn moeder hield er niet van. Ze zie altijd dat wij ze maar moesten nemen als we op onszelf woonden .. en ook wij hebben nu geen dieren, gewoon te weinig thuis.
Leuke foto
Groetjes en fijn weekend, Elise
Ah lieve foto zeg! Ik kan me wel voorstellen dat Blacky speciaal was voor je, ik had dat met Bobby onze hond. Die heb ik van mijn 4e tot mijn 15e gehad. Wat had ik een verdriet toen we afscheid moesten nemen, het was ook zo ineens… Nu hebben we weer 2 hondjes en ook zij zijn speciaal voor mij hoor maar Bobby was mijn eerste vriendje.. Dus ik snap precies wat je bedoeld 😉
Herken je verhaal. Heb ik hier gehad met m’n hond. Was ook enig kind maar miste ook geen broertje of zusje van ik had de hond.
Onbegrijpelijk als ze er dan niet meer zijn.
Gelukkig krijg ik nog veel liefde van mijn twee katten en (pleeg)hond.
Jaa, ik snap jou echt helemaal gewoon! Ik wil er ook eentje. Ik had ook een mooie zwarte kat die ik ook moest laten inslapen. Komt vast nog wel een keer 🙂
Mooie foto! <3