Toen Noa net was geboren leek hij 2 druppels op zijn vader. Er was eigenlijk weinig van mij bij en had meer van de kant van mijn schoonfamilie. Helemaal prima, maar ik merk de laatste jaren dat dit helemaal de andere kant op is gegaan. Hij lijkt op mij. Qua uiterlijk maar ook steeds meer innerlijke trekjes. De leuke maar ook de vervelende.😋 Ik heb het idee dat ik soms met mijzelf sta te discussiëren. Ik ben er eens bewust op gaan letten (en had het er laatst over met vriendinnen) en deel hieronder graag dingen waarbij Noa 2 druppels water op mij lijkt. En toen ik hier aan begon werd de lijst alleen maar langer & langer….
Ik kan je vertellen, het is echt wel heel bijzonder een mini me te zien die een combi is van mij en M. Ik vind zelf dat hij nogal goed is gelukt 😉
“Sometimes when I need a miracle, I look into my son’s eyes, and realize I’ve already created one.”
Typische dingen die Noa toch echt van mij heeft…
Mimiek in zijn gezicht
Zijn gezicht spreekt boekdelen, net als die van mij. Je kan er eigenlijk alles op lezen, ook al is dat niet de bedoeling. Vind ik iets leuk? Dan zie je dit. Boeit het me totaal niet? Dan zie je dit ook. Ik praat vaak met mijn gezicht. Soms echt super vervelend en ook wel iets wat ik in de plooi heb leren houden, bijvoorbeeld op werk. Hij heeft dat ook en kan hierdoor ook erg slecht liegen.
Behoefte hebben aan structuur
Ik weet ook graag waar ik aan toe ben, Noa heeft dit ook. Ik leg hem vaak het weekritme uit zodat hij weet wat er die week gaat gebeuren & vooral als het anders is. Ik merk dat dit hem rust geeft. En ik begrijp het helemaal. Onverwachte dingen kan ik ook niet zo goed tegen. ‘Deze dag is school’ dan en dan…
Zijn lolbroek aan hebben
Hij vindt humor erg belangrijk. Ik ook. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Hij maakt de flauwste grapjes, ligt in een pisvouw (dat ik géén gek woord vriendinnen) om niks en kan echt blijven lachen ook na het 10x zien van iets. Ik heb dit ook met bijvoorbeeld Friends, lachen om homevideo’s… We hebben wel een beetje dezelfde humor wat resulteert in lachbuien.
Discusseren
Noa kan altijd heel makkelijk schakelen en een discussie beginnen. Hij heeft óveral een oplossing voor. Ik ben ook iemand die gelijk, wat ik in mijn hoofd heb kan verwoorden. Schakelen in lastige ouder gesprekken bijvoorbeeld of als er iets aan mij wordt gevraagd. Bam. Antwoord. Die van ons doet er nog een schepje boven op en is altijd erg bezig met uiteindelijk gedaan krijgen hoe hij het in zijn hoofd had. ‘Maar mama als we het nou zo-zo-zo doen’ of ‘Hé, ik heb een ander idee of een andere oplossing…’ Het gaat eeuwig door. Ik moet af en toe wel hem credit geven voor de vindingrijkheid die hij heeft. En hem afremmen, anders zijn we de hele dag ermee bezig. Noa heeft een hele erge sterke eigen wil en is bezig met autonomie. En heel soms denk ik: Oei. Hoe je het zegt zo klink je net als…. 😉
Open en vrolijk, makkelijk in omgang met anderen
Noa is altijd vrolijk, nooit chagrijnig. Ik wel wat meer als de nachten wat minder soepel lopen 😉 maar over het algemeen is dit ook mijn mentaliteit. Ook maak ik makkelijk contact met mensen die ik niet ken en heb een open, extraverte houding. Noa heeft er nog een schepje bovenop gedaan en een combi van mij en M. ervan gemaakt. Deze jongen praat tegen iedereen. Op straat. In de auto naar iedereen zwaaien. Met de postbode, de caissière. Het maakt hem allemaal niet uit. Boodschappen doen duurt altijd uren met hem omdat hij met iedereen staat te praten. Hij maakt makkelijk contact, is een allemans vriend en op school is hij een gangmaker. Hij voelt zich op zijn gemak en kan met iedereen overweg. Hij praat ook erg gemakkelijk waardoor het communiceren voor hem heel soepel gaat. Hij schakelt snel (soms heel vermoeiend, vooral in een discussie of als je haast hebt) en praat eigenlijk vanaf dat hij wakker wordt tot hij naar bed gaat. Gezellig? Ja. Vermoeiend? Ja dat ook.
Genieten van de kleine dingen
Ik vind het mooi hoe hij de kleine dingen weet te waarderen. Het zien van een regenboog. Het vinden van een heel groot blad buiten. Het fijn knutselen thuis en hier helemaal in op gaan. Een knuffel krijgen. Ik ben ook echt een fulltime levensgenieter en probeer ook echt elke dag de dag te PLUKKEN. Ik vind het mooi dat ik dit blijkbaar heb doorgegeven, ook doordat ik zelf vaak dingen benoem naar hem.
Hoogstimulatief
Hoogstimulatief is een term die ik ook eerst niet kende. De kenmerken ervan: Beweeglijk, Intens, Intuïtief, Onderzoekend, Aandacht vragend en soms Tegendraads. Check! Noa zit niet stil, voelt alles prima aan en is erg nieuwsgierig en onderzoekend naar zijn omgeving. Hij gaat nieuwe dingen niet uit de weg en kan zeker soms tegendraads zijn (vooral als het niet volgens zijn manier gaat) Ik ben ook iemand die situaties en mensen/kinderen (handig vaak met mijn werk) vaak kan ‘lezen’/inschatten en kon ook nooit stil zitten. #bezigebij
Perfectionistisch
Schrijft hij de S een keertje verkeerd is het huis te klein. Lukt het iets 1 keer niet, god. Drama. Hij is pas 5 dus moet dit nog leren maar het zit er wel een beetje in om alles zo goed mogelijk te doen. Ik heb het de laatste jaren wat afgeleerd en de lat lager gelegd, maar het is zeker wel een eigenschap die hij van mij heeft. Hopelijk leert hij ook met de jaren dat het allemaal niet zo prefect hoeft.
Geen geduld hebben
Dan hoor ik op zijn tablet klik, klik, klik omdat iets niet direct lukt. Zelf klik ik altijd tig keer op de muis en heb totaal geen geduld voor de meeste dingen. Alles moet gelijk. Vlug. Efficiënt. Ook iets wat ik de loop der jaren heb geprobeerd te minderen, aangezien de je hierdoor meer geniet van het moment zelf. Ook als we een verrassing hebben kan hij er niet tegen. Hij móet het weten en blijft vragen tot hij hints of tips krijgt.
Brokkenpiloot
Noa is een echte brokkenpiloot. Als je al kijkt wat we de afgelopen 5 jaar al hebben meegemaakt. Tanden eruit, gat in hoofd, gescheurd lipje, tand door zijn wang heen, een dik oog… En dat is nog maar een fractie ervan. Ik was vroeger ook zo eentje die altijd open lag, onder de blauwe plekken zat en vaak viel op rare manieren. Ik kneusde altijd veel, verloor ook tanden niet omdat ik ze wisselde en had ook altijd kapotte broeken. Noa heeft er nog een schepje boven op gedaan door vaak ook gewoon niet op te passen/focus te hebben waar hij mee bezig is. Misschien vind ik dit nog wel het lastigste van het moederschap; de zorgen die ik erom heb.
Altijd en overal zichzelf
Ik vind dit een mooie eigenschap, misschien wel de meest waardevolle. Noa is altijd en overal zichzelf. Ondanks dat ik dit misschien niet altijd in mijn jeugd heb gedaan doe ik dit nu wel. Take it or leave it. Hij vindt het leuk te dansen? Doet hij gewoon. Vooraan. Op school. Op vakantie op het podium. Zonder schaamte. Uit zijn panty. Helemaal uitbundig. Ik vind het zo mooi te zien. Ook op zijn rapport lees ik precies hoe hij thuis en overal anders ook is. Ik hoop echt van harte dat dit de aankomende jaren zo blijft. Want je bent mooi zoals je bent. 🤎
Wat heeft hij zeker niet van mij
Ondanks dat hij veel van mij heeft zijn er ook zeker een aantal dingen die hij zeer zeker NIET van mij heeft. Zo houdt hij van puzzelen en heeft een echte winnaarsmentaliteit. Mij maakt het niet uit of ik een spelletje win, hij gaat helemaal als een bom af en is boos. Iets wat hij nog moet leren, dat je niet altijd wint. Hij valt altijd erg gemakkelijk in slaap. Dit had hij als baby zijnde al. Alleen als hij ziek was, tandjes doorkwamen, krampjes had of hoestaanvallen had lag hij wakker. Verder? Hij slaapt nu vaak binnen 10/15 minuten en maakt de hele nacht gewoon lekker vol (als er geen bijzonderheden zijn zoals eerst genoemd). Heerlijk lijkt me dat, aangezien ik altijd erg ontzettend lang nodig heb om in slaap te vallen en mijn rust te vinden. M. ruikt zijn kussen en slaapt ook dus dat zal hij vast van hem hebben 😉 Ook kan hij rekenen al als de beste, iets wat zeker niet mijn talent is.
Ook is het echt een waaghals. Het kan hem niet snel, hoog, cool genoeg zijn en hij probeert het. Hij kent totaal geen angst en gaat er voor de volle 100% in. Een wild waterbaan op vakantie? Let’s go. Een hoge touwbrug? Doen we ff. Iets wat snelheid heeft, hop. Het is soms hem echt wel tegen zichzelf beschermen en sommige dingen kunnen nog niet op zijn leeftijd. Wat soms weer frustratie met zich mee brengt. Ik ben juist iemand die alles afweegt en eerder dingen niet doet met hoogtes en snelheid. Ik moet dus ook vaak op mijn tong bijten en het hem gewoon laten doen, ondanks mijn eigen terughoudendheid erin. Zelf ontdekken dat je ergens af kan vallen (of op, zoals zijn tanden) en hem zelf dingen laten ervaren. Ik vind dat als ouder erg belangrijk en laat hem dit dus ook maar gewoon ervaren. Ondanks dat mijn hoofd soms iets anders zegt..
Als je een kind hebt: Lijkt deze op jou of je partner?
Als je geen kind hebt: Welke eigenschap van jezelf zou je wel en niet willen doorgeven? Ik ben benieuwd..
Haha! Wat leuk om te lezen! Mijn dochter lijkt uiterlijk erg veel op mij (zegt iedereen). Ik herken zeker dingen van mezelf in haar. We zijn allebei erg sociaal, kunnen ons goed uiten, we kunnen goed zingen en hebben hetzelfde gevoel voor humor. En we zijn allebei doorzetters en snappen soms helemaal niks van de wereld. Maar bepaalde dingen heeft ze toch van haar (afwezige) vader meegekregen. Haar perfectionisme is mij compleet vreemd. En haar sportiviteit en turntalent heeft ze zéker niet van mij.
Leuk om dat te zien he, hoe dat totaal anders kan zijn en echt een mix.
Zo mooi om zowel gelijkenissen van jezelf als je man in Noa te herkennen. Vooral ook omdat het er met ouder te worden steeds meer lijken te worden. Goh, ik heb jammer genoeg geen kinderen maar zou het wel fijn vinden om bepaalde waarden te kunnen meegeven met hen. Empathie, maar niet enkel gevoelsmatig kunnen inleven maar ook veel fantasie hebben, mensen accepteren zoals ze zijn, een postieve maar wel realistische instelling hebben, … wat ik niet zou willen doorgeven is mijn onzekerheid, me over van alles en nog wat schuldig voelen en moeilijk kunnen ontspannen vermits ik steeds in mijn hoofd zit met wat er nog allemaal zou moeten gebeuren. Mijn slechte gezondheid zou ik uiteraard ook niet willen doorgeven.
Wat ik wel heel leuk vond was dat mijn schoonzusje me onlangs zei dat mijn metekindje in heel wat op mij lijkt. Zo was ze onlangs bij me op bezoek (voor ze jarig was) en zei ze me dat ze eigenlijk graag een superzacht notitieboekje met een slot zou willen maar dat haar mama vond dat ze er daar al veel van had én dat ze ook een bepaald boek heel graag wilde maar dat haar papa had gezegd dat je boeken best bij de bibliotheek kon lenen in plaats van ze te kopen. Hahaha, drie keer raden wat ze van mij cadeau heeft gekregen want ik kan uiteraard niet gaan verkondigen dat er zoiets bestaat als teveel notitieboekjes en dat je zelf niet teveel boeken moet kopen. Dat zou immers nogal hypocriet zijn. 🙂
Lastige vraag wel. Ik heb geen kinderen, maar ik denk dat ik vooral mijn medische eigenschappen liever niet wil doorgeven. Oh en mijn eigenwijsheid en koppigheid wil ik geloof ik ook niet per se als ouder beleven 😛
Hihi.. Wat leuk (of soms minder leuk) dat je zoveel van jezelf herkent in je kind. Bij ons lijkt onze dochter een goede mengeling. Uiterlijk leek ze heel veel op haar papa, nu herken ik ook meer mezelf erin. Verder herken ik het eigenzinnige karakter van mezelf als peuter, en de driftbuien. Ze is nog maar 1 jaartje oud, dus ik kijk er ook wel naar uit hoe haar karakter zich zal ontwikkelen en hoe zij zich zal gedragen op school bijvoorbeeld.