Daar was hij dan eindelijk, de nieuwe Slaughter. Al heel wat maanden keek ik uit naar haar nieuwe boek. Ik was dan ook maar wat blij toen ik hem eindelijk in huis had. Kon ik deze toevoegen aan de rest van de boeken die ik allemaal heb van haar. Benieuwd waarom ik zolang over het boek deed? Ik las hem vorig weekend uit terwijl ik er in Juni aan begonnen was…
WAAR GAAT HET BOEK OVER?
Achtentwintig jaar geleden: het zorgeloze leven van zusjes Charlotte en Samantha Quinn en hun ouders wordt wreed verstoord door een gruwelijke aanslag. Hun moeder verliest daarbij het leven en hun vader wordt nooit meer de oude.
Achtentwintig jaar later: Charlotte – de klassieke ‘goede dochter’ – is advocaat geworden, in de voetsporen van haar vader. Dan is ze getuige van een nieuwe aanslag, en de details van het misdrijf halen de herinneringen naar boven die ze zo lang heeft geprobeerd te onderdrukken. Want de schokkende waarheid wil niet langer begraven blijven…
‘Ze was de goede dochter, de gehoorzame dochter, die haar geheim op een kastplank wegzette en de herinnering verborg achter de donkere schaduwen van de tijd.’
Jammer dat het mooie weer ver te zoeken is.. Anders lig ik er zo bij in onze tuin. (hangmat via Tropilex)
WAT VOND IK VAN HET BOEK?
Ik ben erg fan van de boeken van Slaughter en heb ze allemaal verslonden. Ze staan netjes te pronken in mijn boekenkast en ben blij deze aan mijn verzameling te kunnen toevoegen. Vond ik het boek goed? Nee. Was het slecht? Ook niet, maar de Slaughter die ik gewend ben miste ik. Ik kwam niet in het verhaal. Ik kon me niet inleven in de personages. En ik miste het ‘gruwelijke’ wat ze altijd zo goed weet te vangen in haar verhalen. Daarnaast zit er altijd een super goede plottwist in. Deze keer ook, alleen had ik hem in het eerste hoofdstuk al zien aankomen. Weg verrassing. En dat is juist waarom ik haar boeken zo goed vind.
“Helderwit bot. Stukken hart en long. Strengen pees, slagaderen en aderen, die samen met het leven uit haar gapende wonden stulpten”.
Het verhaal kwam pas na de helft op gang. Dat ik dacht: ja dit wordt nog wat. Om daarna toch wel iets teleurgesteld het boek dicht te slaan. Het verhaal daarin tegen zit wel goed in elkaar. Maar alles gaat van de hak op de tak en er is veel informatie die door mij als overbodig gezien wordt. De spanningsboog staat normaal in haar boeken strak gespannen. Dat was in dit boek zeker niet het geval. Het kabbelde maar wat aan. Misschien omdat er telkens een terugblik was naar het noodlottige avond in het bos met de zusjes Quinn. Telkens een andere versie, tot je na de 4de keer er pas echt achter komt wat er is gebeurd. Goed bedacht, maar het haal de snelheid uit het verhaal en de 500 bladzij tellende boek wordt ineens een stuk minder lang door alle terugblikken.
Erg jammer, want ik vond het verhaal zeker wel potentie waardig. De uitwerking daarin tegen… Al met al een vermakelijk boek, maar ik kwam er maar lastig doorheen. Op een 1 of andere manier greep ze me niet, hoewel dit normaal wel het geval is. Voor mij dus maar 3 sterren.
Rating: ★★★
Goede Dochter is verkrijgbaar bij verschillende boekhandels voor €19,99
Hebben jullie al eens boeken gelezen van Karin Slaughter? En wat vond je ervan?
Mijn website maakt gebruik van cookies, ik ben wettelijk verplicht je dit te laten weten. Niet die lekkere chocolade variant maar de cookies die persoonlijke gegevens opslaat.
Hm. Dan denk ik dat ik deze aan mij voorbij laat gaan. Ik heb wel eens boeken van haar gelezen en was er niet echt kapot van. Ik vond ze nogal langdradig, geloof ik. Aan de andere kant… smaken verschillen. Misschien vind ik ‘m juist te gek!
Jammer dat dit boek toch wat tegenviel! Ik heb hem nog niet gelezen.
Jammer dat het zo tegengevallen is! Ik heb zelf nog nooit iets van haar gelezen.
Oh jaa, ik heb een hele hoop boeken van Karin, maar is lang geleden zeg!
Binnenkort maar eens kijken waar ik gebleven ben! Liefs.x
Jammer dat het zo tegen viel, zeker als het verhaal wel potentie heeft.
Wat jammer dat het boek je best wel tegenviel! Ik kan me voorstellen dat dat vooral met een vrij dik boek wel even een teleurstelling is. Als ik een keer iets van Karin Slaughter lees, weet ik in ieder geval met welk boek ik beter niet kan beginnen 😉
Dit is sowieso haar laatste boek, en hoewel dit een op opzichzelfstaand verhaal is: zijn haar andere boeken meestal een reeks. Zeker aan te raden op volgorde te lezen. Te beginnen met Nachtschade. (PS: In de link in het artikel, zie je de volgorde ook van de boeken) Maar het was inderdaad jammer, had er meer van verwacht.